Bazen düşünüyorum sen olmasan ne anlamı kalırdı bu suyun, bu yemeğin, bu ekmeğin, bu havanın. Bunları daha dizi dizi sıraya koyabilirim. Yeter ki hiçbir şey sensiz kalmasın en çok da ben. Bazen düşünmeye çalışıyorum… Sensin bir dünya nasıl olurdu diye? Cümleler hemen anlamlarını yitiriyorlar ne de boş ne de süssüz püssüz.

Benim gözlerim seni gördükten sonra, kalbin seni tanıdıktan sonra başka kim girebilir ki hayatıma. Ömür boyu bekleyeceğim, yârim olmadan rahat nefes alamayacağım. Sen beni normal bir aşık olarak görme sakın. Ben senin için yanan bir Mecnun. Leylasını arayan, umudunu hiçbir zaman yitirmeyecek olan. Beni kendim yapan bir sen.

Ben ilk seninle tattım bu aşk denen sihirli dünyayı. Öyle  bir sihir ki gelmiyorum bir türlü kendime. Galiba gelmekte istemiyorum aslında. Ben şarap diye seni içmek, mutluluk diye seni tanımak istiyorum. Bir dönsün istiyorum ki başım mutluluktan hem de nasıl dönmek. İşte sarhoşluk bu benim için. Aşk için mecnun olan ben, ne arar ki senden gayri.

O gözler, o kaşlar, o dudaklar elbette seni sen yapan özellikler ama gel gör ki ben senin tam da kalbine vuruldum. İçimdeki o sen, senden öte olan o sen beni benden aldı. Her günüm sen, her gecem sen. Bu hasret ne zaman biter ne zaman gireriz aynı yuvaya bilemem ama ben her şeyi hep yarın olacakmış gibi bekliyorum. Hayır, hayır yarın bile geç galiba. Şimdi hemen şu saniye. Sensiz bir dakika bile bir asırken, nasıl beklerim bir ömür seni. Ellerimi boş bırakma, gel beraber yaşlanalım beraber gülelim, beraber ağlayalım. Hatta dur dur sen ağlama. Ben senin yerine de ağlayalım. O halde her şeyi koy bir kenara kabul et şu garibin teklifini.  Benimle evlenir misin?