Bu sana attığım son mesajdı. Aylar önce son kez tuşladım numaranı. Ayrılalı oldu galiba biraz. Saymadım ben. Ne bileyim zaten tam da alışamadım yokluğuna. Hala sana dair hayaller kuruyorum. Hala seni anlatıyorum herkese. Sana hediye bakıyorum,mesela sokak sokak dolaşıp. Tek amacım seni mutlu etmek. Ama şunu anladım ki, ben sensiz nefes dahi alamazken, sen bensiz de mutlusun. Seviniyorum inan senin adına. Bu günler zor tabii, ama daha ne zorluklar bekliyor bizi. Bu bitiş karşında hayatının böyle devam etmesi güçlü olduğunu gösterir sanırım. Ama yine de ben olmadan bu kadar eğlenmen, mutlu olmak için bana ihtiyacının olmaması acıtıyor biliyor musun? İyi değilim, biliyorsun. İyi olmak için gülümsemene, bana sarılmana, sesini duymaya çok ihtiyacım var sevgilim. Sen şimdi beni alarak gidiyorsun. Ama katlanacağım. Sürekli peşinde dolaşan, omuzları çökük kız olmak istemiyorum. Sen güçlü insanları seversin değil mi? Rol yapmak güçlü olmak demek değildir. Senin gibi sürekli mutlu görünmeye çalışmak değil, dayanamadığında her şeyi boşverip ağlayabilmektir güçlü olmak. Şimdi anla kitapları neden sevdiğimi. Kitaplar onları okurken, ağladında gözyaşlarının sayfada iz bırakmasına izin verirler mesela. Ya da bırakıp gitmezler ansızın, bir kere öptüğümü bırakmazlar. Bir kitap okudu mu yaşarsın onu. İnsanlar gibi hayatının ucunda durmana izin vermezler öyle ilişik, öyle kimsesiz. Şimdi ne olacak biliyor musun? Arkadaşlar seni soracak bana, gözlerim dolacak adını duyduğumda, nefesim daralacak. Bazı geceler uyanacağım korkup, seni arayamayacağım ve göğsümü yumruklayacağım nefes almak için. Birka. hafta var doğum gününe sevgilim.Deniz kenarına gideceğiz seninle. Bir tepeye çıkartacağım seni ve sen konuşurken yavaş yavaş, tutacağım elinden atlayacağım aniden denize, tutup elinden. Korkacaksın tabii, Ve nefes almaya başladığımızda suyun yüzeyinde diyeceğim ki sana ‘Seni sevdiğim her saniye, dünyanın en yüksek yerinden denize atlıyordum, böyle korkuyordum işte, böyle canım yanıyordu. Düşüşlerin tekrarlanması bir şeye yaramıyor da, arada alışır gibi oluyordum çünkü düşeceğini biliyorsun her seferinde, ama sana ilk sarıldığımda ne oldu biliyor musun? Bu kez tepede kalabilirmişim gibi hissettim. Ve yine düştüm. Oysa sen yanımda bile değildin’ Sarılacağım sana bir kez daha emin ol.İstediğin kadar git uzağa, bana gözlerimi kapattığımda göreceğim kadar yakınsın. .