Nasıl başlasam bilemiyorum, sana içimi dökmem ne kadar doğru yada ne kadar gerekli bunuda bilmiyorum ama bildiğim bir şey var oda bana söz verdiğin. Evet bana söz verdin aşkım..
Her güzel şeyin bir sonu vardır derler, seninleyken buna asla inanmıyordum. Benim için en güzel şey sendin ve bunun nasıl sonu gelebilirdi ki.. Benim gözüm senden başkasını görmeyecek hale gelmişken seni o derece sevip o derece bağlanmışken bu nasıl son bulabilirdi.
Omuzuma yaslanıp kendini bu şekilde çok güvende hissettiğini söylerdin. Biraz sessizlik olurdu ve ardından sen “Hadi birbirimize söz verelim aşkım” derdin. Buna ne gerek var die düşünürdüm ama asla seni kıramazdım. “Birbirimizi asla bırakmayacağımıza hep böyle seveceğimize söz verelim aşkım” dediğin an, “Tamam söz veriyorum seni asla bırakmıycam” dedim. Sende beni asla bırakmayacağına hiç ayrılmayacağımıza söz vermiştin. İşte bahsettiğim söz ün buydu.
Şimdi kafamda okadar çok soru işaretleri var ki. Anlamadığım herşey bukadar güzel giderken neden başkasına yöneldin ? Ben bunu hakedecek ne yaptım? Anlıyorum belkide ona aşık oldun ama bunu neden bana açıklayıp anlaşarak ayrılmadık da arkamdan iş çevirdin? Yoksa verdiğin söz içinmi? Asla ayrılmayacağız dediğin için mi? Benim kasteddiğim bu değildi sevgilim sen beni yanlış anladın. Bana bak söz böyle tutulur işte. SENDE BANA SÖZ VERDİN AŞKIM .!